A ja usłyszałam kiedyś przypadkowo w latach 80-tych piosenki S&G, miałam wtedy z 13 lat, kupiłam kasetę magnetofonową i słuchałam na okrągło. Film zobaczyłam pewnie dekadę później, na wideo (nie zrobił na mnie wielkiego wrażenia), teraz, po kolejnych 20 latach powtórka - inaczej odbieram ten film jako osoba dorosła, jestem w wieku pani Robinson, mam syna w w ieku absolwenta, nie, nie mam takich doświadczeń jak z filmu :), ale powróciły sentymenty z młodości, ta muzyka to genialne dpasowanie do filmu, dzięki temu podwyższam ocenę. I faktycznie zauważyłam już w pierwszych minutach filmu mało zróżnicowanie rasowe pasażerów.