Muszę przyznać na wstępie, że podchodziłem do tego filmu zdumiony jego strasznie niską notą na FW (fakt, że oceniły go tylko 4 osoby). Ale moje obawy okazały się nieuzasadnione, bo film, mimo że nie jest arcydziełem gatunku, i dość daleko mu do podobnych w tematyce: „Białego Kanionu” czy „Rancha w dolinie”, to jednak jest dziełem stosunkowo dobrym, stojącym na przyzwoitym poziomie, które dobrze się ogląda.
Oczywiście, przeciwnicy klasycznego westernu będą się dąsać, że fabuła prosta, że wiele scen naciąganych i naiwnych, że jest wyraźny podział na dobrych i złych, że film powtarza wytarte schematy i motywy itd., ale przecież to są właśnie cechy tego gatunku filmowego, i od razu mówię, że tym, którzy nie cierpią klasycznego westernu, „Krwawy księżyc” nie spodoba się na pewno, i Ci uznają go za relikt kina, które dawno już odeszło w zapomnienie. Ale jako że ów gatunek uwielbiam, obejrzałem film Roberta Wise’a z prawdziwą przyjemnością, bo właśnie te westernowe schematy i motywy, klimat, poetyka, zdjęcia studyjne, to jest to, co lubię.
Moim zdaniem najmocniejszą stroną filmu jest Robert Mitchum, który przekonywująco zagrał typową dla westernu postać, tzw. „good bad guy”, twardego, bezwzględnego i szlachetnego „człowieka z zasadami”. Właściwie cały film opiera się na tej postaci, a co za tym idzie na aktorstwie Mitchuma, które jest na bardzo wysokim poziomie.
Podsumowując: cudów po tym filmie spodziewać się raczej nie należy, ale fani starego, dobrego westernu i przede wszystkim fani Mitchuma powinni go obejrzeć. 7/10